هر کجا از عشق جانی در هم است

محنت اندر محنت و غم در غم است

خاصه عشقی که ش ملامت یار شد

گفت و گوی ناصحان بسیار شد

از ملامت سخت گردد کار عشق

وز ملامت شد فزون تیمار عشق

بی ملامت عشق ، جان پروردن است

چون ملامت یار شد خون خوردن است

چون سلامان آن ملامت ها شنید

جان شیرینش ز غم بر لب رسید

مهر ابسال از درون او نکند

لیک شوری در درون او فکند

جانش از تیر ملامت ریش گشت

در دل اندوهی که بودش بیش گشت

می بکاهد از ملامت جان مرد

صبر بر وی کی بود امکان مرد؟

می توان یک زخم خورد از تیغ تیز

چون پیاپی شد، چه چاره جز گریز؟

روزها اندیشه کاری پیشه کرد

بارها در کار خویش اندیشه کرد

با هزار اندیشه در تدبیر کار

یافت کارش بر فرار آخر قرار

کرد خاطر از وطن پرداخته

محملی از بهر رفتن ساخته